MUHTARLAR NE İŞ YAPAR?

Geçtiğimiz hafta sonu şehrin sıcağından ve kasvetinden uzaklaşmak için ailecek köyümüze gittik. Bizim köy Konya’nın Ilgın ilçesine bağlı Belekler Köyü…

Böyle söyleyince bir süre kimse bilmez. Çiğil’e komşuyuz deyince herkes ağız birliği yapmışcasına, ‘ha tamam, orayı biliyorum’ der. Bizim köyün adı pek duyulmaz ama Çiğil’in gölgesinde varlığını hissettirir.

Aslında küçüklüğüyle, sessizliğiyle tam bir saklı cennet gibidir Belekler…

Köy, o kadar kenarda kalmıştır ki, şehri yönetenlerin bile gözünden kaçar çoğu zaman… Mesela Derbent üzerinden giderken kullandığımız yol (ki buna yol denirse) her seçimde başkan adaylarının yapılması için söz verdiği bir vaattir. Ama asla gerçekleşmez.

Tüm bunlara alıştık artık.

Fakat bu sefer ki gidişimizde bizi daha da üzen bir hadise yaşandı. Köydeki evimize gittiğimizde evde su olmadığını fark ettik. Kısa bir kesintidir gelir umuduyla öğlene kadar idare etmeye çalıştık. Ancak gelecek gibi değildi.

Dedem merak edip komşulara sorduğunda suyun birkaç gündür olmadığını öğrenmiş. Ama sebep belli değil. İlgilenen de yok!

Kafa dinlemek için geldiğimiz yerde, çözüm ararken bulduk kendimizi…

Size şöyle söyleyeyim, köyde genç insan çok çok az. Geneli yaşlılardan oluşuyor. Bu yaşlıların birkaç gündür suya ulaşamadığını düşünmek aslında bizim canı sıkan asıl konuydu.

Susuzluk ile ilgili bir sonuca varamayınca, köyde, ‘Dede’ diye isimlendirilen tepeye doğru yürüyelim dedik.

Peki, yürürken ne gördük dersiniz?

Yol üzerinden bir boru patlamış ve patika yol adeta deniz olmuş. Meğer su, bu patlak sebebiyle köye ulaşamıyormuş.

Peki köylünün ulaşamadığı su orada öylece boşa akarken, köyden yaşayan muhtarın bunu bildirmesi ya da bir çözüm bulması gerekmez mi?

Elbette doğrusu budur.

Fakat muhtarda diğerleri gibi köyü çok önemsemeyip görev edinmemiş belli ki…

Hemen biz görev edindik ve muhtara fotoğraflarını çekip gönderdik. Ancak bir dönüşte alamadık… Çok küçük gibi görünen fakat koca köyün en önemli ihtiyacı olan suyu, kendine dert edinmeyen bir muhtar bir köyde başka ne yapar?

Muhtarlar özellikle köyler için en önemli irtibat noktasıdır. Devletin gözü, kulağı, eli gibidir. Bir köyde yol yapılacaksa, elektrik hattı çekilecekse, su sorunu çözülecekse ilk olarak muhtarın girişimi ve takibi gerekir. Çünkü bir köy ne kadar küçük olursa olsun içinde yaşayan insan varsa onların sesini en gür şekilde duyuracak, derdini iletecek makam odur. 

Seçim zamanı kapı kapı dolaşan tüm köy muhtarlarından beklenen hassasiyette bence budur.

******

Gelelim su yokken, bizde oluşan duygulara… Tabi bundan birkaç sene önce olsa böyle bir durumu bu kadar içselleştirmezdik. Ama tam da Konya için kuraklık ve su kıtlığı gündemdeyken, susuzluğun içine düşmek bize adeta bir simülasyon yaşattı.

Su yokluğu insan yaşamının ortasına resmen bir yumruk gibi oturuyor. Gelirken getirdiğimiz birkaç şişe su ve köyün merkezindeki çeşmeden azıcık akan sudan faydalanmaya çalıştık ama ciddi anlamda terbiye olduk diyebilirim.

Şehirde olsak bir su kesintisinde hemen yetkilileri arar, saatler içinde sorunun çözülmesini sağlar, işimize bakardık. Burada akşama kadar nasıl da kıymetini bilmediğimiz bir nimete sahip olduğumuzu anladık.

Yemek yapamıyorsunuz, çay demleyemiyorsunuz, bulaşıkları yıkayamıyorsunuz, tuvalet ihtiyacı eziyet oluyor. Hele hele çocuklar varsa iş daha da zorlaşıyor.

İlerleyen yıllarda maruz kalacağımız durum bu kadar yalın ve bu kadar gerçek bir şekilde yüzümüze çarpınca çocuklarımıza nasıl bir gelecek kalacağını üzülerek fark ettik. Umarım, hem şehrimiz hem ülkemiz hem de dünyamız için önümüzdeki yıllar tüm bunları yaşamayacağımız bereketli yıllar olur.

Biz sadece bir gün susuz kaldık ama eğer suyu korumaz, yarın aynı çaresizliği yaşamamız işten bile değil...

İşte, o zaman elimizde şikâyet edebileceğimiz kimse olmayabilir…

*Bu yazı Konya Sürmanşet Gazetesi'nde yayınlanmıştır.